Vermoeid
en eenzaam.
Vermoeid,
het hart doet zeer.
Langs de rotsen
sijpelt de dooi.
De vingers zijn stom,
de knieën trillen.
Nu, nu is het ogenblijk daar
dat je niet mag loslaten.
Anderen vinden rustplaatsen
op hun weg, in de zon
waar ze elkaar ontmoeten.
Maar dit
is jouw weg
en het is nu, nu
dat je niet mag falen.
Schrei,
als je kunt,
schrei,
maar klaag niet.
De weg koos jou –
en je moet dankbaar zijn.
Dag Hammarskjöld 6 juli 1961
Mariette Fleur ofs